Het was mei 2005. Ik weet het nog zo precies, omdat die bewuste middag de start was van het (autisme-)onderzoek voor onze zoon. Deze maand werden ook onze nieuwe kozijnen en buitendeuren geplaatst, waardoor het huis van beneden tot op zolder overhoop had gelegen. Erg druk en nog niet wetend van het autisme van m’n man, dus daar ook nog geen rekening mee houdend.

Uit welk nest kom je? En andere factoren die mijns inziens een rol spelen of een relatie kans van slagen heeft of niet.

Veel mensen met fysieke of mentale klachten hebben beperkte energie. Christine Miserandino van de website butyoudontlooksick bedacht de lepeltheorie, waarmee inzichtelijk gemaakt kan worden hoe belangrijk het is om je energie over een dag te verdelen. Vooral belangrijk dus als de bron niet onuitputtelijk is. Ik zie bij mijn man met autisme ook het belang van goed doseren, op is echt op.

Zijn brein werkt anders dan het mijne. Net als dat door een lichamelijke beperking zijn benen anders werken dan de mijne. Ik denk anders en ik loop anders. Dat hij anders liep had ik al vlot door toen we elkaar in 1986 leerden kennen. Dat hij anders dacht viel minder op en, ach, die bijzondere kijk die hij soms op dingen had maakte hem ook tot wie hij was. Geen idee dat het 20 jaar later een naam zou krijgen.

In relaties waarin autisme een rol speelt, gaat niet alles vanzelf soepel en goed. Het is vaak een hele zoektocht naar de best werkende weg en de best mogelijke balans. Dit is een proces wat jaren kan duren. Als je dat proces samen kunt aangaan, is een goede relatie absoluut mogelijk. Het is niet altijd makkelijk, maar met een positieve mindset kom je over het algemeen verder en word je gelukkiger dan wanneer je in een cirkel rond blijft draaien en er niet uit stapt.

Wat houdt autisme begrijpen voor mij in? En waarom kan een schermpje zo belangrijk zijn?

In deze blog vertel ik als partner van mijn man met autisme over wat een meltdown met mij doet en over wat ik op zo’n moment bij hem zie gebeuren. Het is voor hem zelf het zwaarst, dat zie ik en dat weet ik, ik wil dan ook zeker niet de indruk wekken dat ik het moeilijker heb dan hij. Ik schrijf over wat het met mij, met hem en met ons samen doet, maar alles wel met een belangrijke kanttekening. Dit is mijn/ons eigen ervaringsverhaal en ik wil hiermee niets invullen voor andere mensen met autisme of voor andere partners.

Jaren geleden paste ik me aan alles en iedereen aan. Ik had mezelf ongemerkt op één van de laatste plekken gezet om rekening mee te houden. Dat schopte me op een bepaald moment volledig onderuit. Hoe ik probeer te voorkomen dat ik opnieuw zo ver wegzak beschrijf ik in deze blog. Misschien kun je er iets mee en helpt het je om een eerste stapje terug naar jezelf te zetten. Jij doet er namelijk toe!

Wat kun je doen als je partner autisme heeft, maar zelf niet aanvaardt dat hij/zij het heeft?

Het is vandaag precies 35 jaar geleden dat we elkaar ontmoetten en 25 jaar geleden dat we trouwden.

Als een hulpverlener, mét kennis van autisme, zegt: “Ik zie je ogen steeds opflikkeren, ik ben heel benieuwd om te gaan ontdekken hoe de radertjes bij jóu werken”, dan heb ik er alle vertrouwen in.

Deze vraag kom ik vaak tegen. Net als beweringen dat een gelijkwaardige relatie niet mogelijk is. Ik deel graag ons verhaal.