In relaties waarin autisme een rol speelt, gaat niet alles vanzelf soepel en goed. Het is vaak een hele zoektocht naar de best werkende weg en de best mogelijke balans. Dit is een proces wat jaren kan duren. Als je dat proces samen kunt aangaan, is een goede relatie absoluut mogelijk. Het is niet altijd makkelijk, maar met een positieve mindset kom je over het algemeen verder en word je gelukkiger dan wanneer je in een cirkel rond blijft draaien en er niet uit stapt.

Wat houdt autisme begrijpen voor mij in? En waarom kan een schermpje zo belangrijk zijn?

In deze blog vertel ik als partner van mijn man met autisme over wat een meltdown met mij doet en over wat ik op zo’n moment bij hem zie gebeuren. Het is voor hem zelf het zwaarst, dat zie ik en dat weet ik, ik wil dan ook zeker niet de indruk wekken dat ik het moeilijker heb dan hij. Ik schrijf over wat het met mij, met hem en met ons samen doet, maar alles wel met een belangrijke kanttekening. Dit is mijn/ons eigen ervaringsverhaal en ik wil hiermee niets invullen voor andere mensen met autisme of voor andere partners.

Jaren geleden paste ik me aan alles en iedereen aan. Ik had mezelf ongemerkt op één van de laatste plekken gezet om rekening mee te houden. Dat schopte me op een bepaald moment volledig onderuit. Hoe ik probeer te voorkomen dat ik opnieuw zo ver wegzak beschrijf ik in deze blog. Misschien kun je er iets mee en helpt het je om een eerste stapje terug naar jezelf te zetten. Jij doet er namelijk toe!

Wat kun je doen als je partner autisme heeft, maar zelf niet aanvaardt dat hij/zij het heeft?

Het is vandaag precies 35 jaar geleden dat we elkaar ontmoetten en 25 jaar geleden dat we trouwden.

Als een hulpverlener, mét kennis van autisme, zegt: “Ik zie je ogen steeds opflikkeren, ik ben heel benieuwd om te gaan ontdekken hoe de radertjes bij jóu werken”, dan heb ik er alle vertrouwen in.

Deze vraag kom ik vaak tegen. Net als beweringen dat een gelijkwaardige relatie niet mogelijk is. Ik deel graag ons verhaal.

LET OP, triggerwaarschuwing! Dit gaat over suïcide! Wil je hier niet over lezen, sla dit dan over.

HOE GAAT HET MET JE? De basis voor dit stuk schreef ik in 2016. Het heeft toen tijdelijk op m’n persoonlijke tijdlijn gestaan, maar uit onzekerheid verwijderde ik het 2 weken later weer. Inmiddels ben ik dus 5 jaar verder. Omdat ik denk dat hier heel herkenbare dingen in staan, heb ik het herschreven en deel ik het nu graag als blog.

Een relatie moet je blijven smeren, dan loopt de motor het best. Dat geldt voor ieder motorblok en in iedere relatie. De olie is om goed voor jezelf en elkaar te zorgen en naar elkaar te luisteren. Écht luisteren, niet invullen. En blijven praten. Al kan praten soms wat lastiger zijn als een partner autisme heeft…

Ik zat vanmorgen met m’n iPad in de voortuin wat te schrijven voor de groepen die ik beheer. Een groepsomschrijving aanpassen, ledencontact, dat soort dingen. M’n man was in de achtertuin bezig met het veranderen van onze overkapping. Naar Gamma, sjouwen, planken zagen. Het spierballenwerk dus.