Zaterdagochtend had mijn man (met autisme) een afspraak buiten de deur. Ik stond er niet bij stil dat hij de auto nodig had, dus ik zei dat ik even naar een edelsteenwinkel in de buurt wilde rijden om een mooie edelsteen voor mijn jarige nichtje te kopen. Ze werd die dag 10 en houdt net als tante Jo van steentjes, dus ik vond het een bijzondere dag om iets extra moois te geven. Maar ja, we hebben maar 1 auto, die had m'n man nodig. Ik zei dat het geen probleem was. Ik besefte dat ik er eerder over na had moeten denken. Dan maar geen extra cadeautje.
Komt m’n man 10 minuten later met z’n iPad bij me en laat ‘ie me de site van een edelsteenwinkel heel ergens anders zien. In de buurt van waar we naar verjaardag gingen. "Vind je dit een idee? Dan rijden we vanmiddag eerst daar naartoe voor we naar de verjaardag gaan". Natuurlijk was dat een geweldig idee! Ik deed zaterdagochtend heerlijk op m’n gemak, terwijl m’n man naar z’n afspraak ging. ‘s Middags gingen we naar het stadje 40 minuten verderop om een rondje te winkelen en om een mooie steen voor ons nichtje te kopen. Natuurlijk konden we het niet laten ook voor onszelf met een steen naar buiten te gaan. Nadat we nog een bakkie koffie in het centrum deden, zijn we naar de verjaardag door gereden. Minstens een uur later dan oorspronkelijk de bedoeling was, maar wel zonder stress.
Ondanks dat het een drukke dag was, is het zó goed gegaan. Het was een heerlijke middag. Ons nichtje was blij. Wij waren blij. We aten wat bij de familie en waren vervolgens weer redelijk op tijd thuis.
Omdat ik 's morgens de ‘fout’ bij mezelf kon zien, en zowel m’n man als ik heel rustig bleven in plaats van boos of chagrijnig te worden, schoot hij niet in een prikkelstand. We bewaarden beiden de rust, daardoor kreeg m’n man de ruimte om erover na te denken en met dit geweldige voorstel te komen. Had ik er druk op gelegd, dan was de dag waarschijnlijk heel anders verlopen. Dan hadden we woorden gehad, was m’n man vol overprikkeling naar z’n afspraak gegaan en nóg overprikkelder terug gekomen. Dan hadden we geen steen voor ons nichtje, en was de verjaardag verpest geweest doordat hij dat dan niet meer had getrokken. Dan was ons evenwicht weg geweest. Zoveel winst voor ons allemaal, en dat doordat we ons eigenlijk simpelweg neerlegden bij de situatie. Zo zorgden we er met elkaar voor dat we in evenwicht bleven.
Eerlijkheidshalve wil ik er wel bij vertellen dat het bij ons echt niet altijd zo soepeltjes gaat en dat het ook bij ons op standje onweer kan staan. Maar nu dus even niet. Deze situatie is voor mij wel weer een enorme eyeopener. Iets waar ik van leer en verder door groei.
-Jolanda Hoenjet-de Jong-