Ik dacht dat we alle gekkigheden wel gehad hadden in onze zoektocht naar een stukje ondersteuning bij autisme. Niet dus...

Gepubliceerd op 8 december 2020 om 19:43
Zorgcontracten tussen hulpverleners en de gemeente. Autisme partner relatie

Deze blog is het vervolg op 2 eerdere blogs die ik deelde. De eerste 'Ik diende een klacht in tegen de 'arrogante' handelswijze van een hulpverlener en zijn team'. De tweede blog is 'Waar kun je als volwassene met autisme en een duidelijke hulpvraag terecht?' Beiden zijn op deze site te lezen.

De laatste stand van zaken. De psycholoog waar m’n man het afgelopen halfjaar online en telefonisch contact mee had, geeft aan dat ze niet de juiste hulp kan bieden voor wat hij nodig heeft. Ze heeft simpelweg de specifieke expertise niet. Dat wisten we op voorhand al, maar omdat er verder nergens ook maar iets van hulp te vinden was, wilde zij hem niet ook afwijzen. Zij en m’n man deden een poging, maar deze blijkt, zoals al verwacht, niet voldoende. Het advies wat zij meegaf, is om te kijken naar een autismecoach die thuis komt.

De afgelopen weken zijn we samen met de huisarts dus maar opnieuw op zoek gegaan. De meeste instellingen streepten we eerder dit jaar al af omdat die vanwege allerlei redenen geen hulp konden bieden.

We kwamen voor een coach uit bij Boba. Ze bieden levensloopbegeleiding en zijn gericht op autisme. Precies wat we zochten. Omdat ik in de verschillende groepen positieve ervaringen over Boba tegenkwam, hadden we eigenlijk, en éindelijk, een goed gevoel over hoe we verder konden.

Vanmiddag hadden we een gesprek met de huisarts. Hij zou Boba gaan bellen en kijken hoe m’n man aangemeld kon worden en wat hij daarin kon doen voor ons. Eindelijk een plek die lijkt aan te sluiten en die in Utrecht zit. M’n man mailde vorige week al met ze of ze een contract met zijn zorgverzekeraar hebben, en dat hebben ze. Contracten tussen hulpverleners en zorgverzekeraars is iets waar we al goed op leerden letten.

Eind van deze middag belde de huisarts ons. Een medewerker van het aanmeldteam van Boba had hem teruggebeld en dat wilde hij naar ons terugkoppelen. Nou werkelijk, we dachten dus alle gekkigheid wel gehad te hebben, het kan blijkbaar toch nóg gekker.

Je kunt bij Boba terecht met een verwijzing van de huisarts, maar alleen als jongere. Als volwassene moet je eerst een WMO-indicatie van de gemeente hebben. Dat hadden we al op hun website gezien, maar dat moest geen probleem zijn dachten we. Het telefoontje van de huisarts hielp ons uit die droom. Hoewel Boba in Utrecht zit, blijken ze gek genoeg dus géén contract met de gemeente Utrecht te hebben. Kortom, m’n man kan niet bij hen terecht. De gemeente Utrecht en Boba in Utrecht hebben geen contract met elkaar. Het lijkt een grap, helaas is het dat niet.

Onze huisarts belde vlak na 5 uur met dit verhaal, dus we kunnen nu niet verder informeren. Morgen de gemeente maar eens bellen of ze überhaupt contracten hebben met coaches en wie dat dan zijn. Er zal in een stad als Utrecht toch zeker íets mogelijk zijn?

Ik deel ons verhaal, hopende dat ergens toch iemand wakker wordt en ziet dat de hulpverlening voor veel volwassenen één groot rampenplan vol bureacratische regelgeving is. Veel volwassenen met een psychische hulpvraag vallen tussen de wal en het schip. En niet alleen volwassenen overigens, ook kinderen en jongeren kunnen vaak geen geschikte plek vinden...

-Jolanda Hoenjet-de Jong-