Ik ken mijn man nu ruim 34 jaar. In de eerste 24 daarvan heeft hij talloze keren geprobeerd te stoppen met roken. Met allerlei methodes. Pleisters, nicotinekauwgum, boek van Carr, acupunctuur, helaas allemaal zonder resultaat. Tot hij in 2010 het boek ‘Nederland stopt! met roken’ las. Geschreven door 2 longartsen.
Dat boek zorgde voor hem voor de knop die omging. Hij las het in etappes en nam er echt ruim de tijd voor. Ik had daardoor nooit meer durven hopen dat stoppen inderdaad nog ging lukken, hij had al zo lang zoveel geprobeerd. Over het lezen van dit boek deed hij ook wel heel erg lang. Kortom, ik verwachtte niks meer.
Tot hij op een late donderdagmiddag, 8 april 2010 om precies te zijn, ineens uit het niets zei “Dit is m’n laatste”. Ik was verbaasd en schonk er niet teveel aandacht aan. Dat hij zou stoppen met roken was voor mij erg belangrijk, maar de hoop dat het zou lukken had ik inmiddels dus wel verloren. Ik liet het maar komen zo het kwam. Wilde niet teveel druk leggen ook, want stoppen moet je zelf willen, voor jezelf, niet voor een ander.
Hij zorgde voor wat nicotinekauwgum en een rol Dropmentos. Die kauwgums nam hij maar kort, die Dropmentos veel langer. Er zijn heel wat rollen doorheen gegaan. Hij snoepte er in kleine beetjes wel wat kilo’s bij, maar het stoppen met roken leek te lukken. Op 1 moeilijk moment na, dat was ongeveer een week nadat hij gestopt was. Er was stress in huis en hij redde het niet. Hij rookte, zelf zwaar gefrustreerd dat hij het tóch deed, nog een halve peuk. En dat bleek later echt de laatste te zijn geweest.
In het boek dat hem hielp staat iets als ‘als je terugvalt en een sigaret opsteekt, dan stop je daarna gewoon meteen opnieuw’. Met andere woorden, een terugval kan gebeuren, laat je dan vooral niet ontmoedigen en stop meteen wéér. Je kunt na iedere peuk stoppen. Hij las ook dat de zin in een sigaret ongeveer 2 minuten aanhoudt en daarna weer afneemt. Die gedachte hielp hem, dat hij 2 minuten moest doorkomen en dat daarna de zin weer zou verdwijnen.
Afleiding zoeken als je stopt is erg belangrijk. In wat dan ook, maar blijf niet op de bank zitten. Dat deed hij voorheen tijdens stoppogingen. Zitten en zichzelf sneu vinden dat hij niet rookte. Dat werkt dus echt niet. Ik denk dat het niet eens zo zeer de nicotineverslaving an sich is, maar veel meer een psychische. Een gewoonte. Dat maakt dat de combinatie autisme en stoppen met roken misschien nog wel lastiger is dan stoppen zonder autisme.
Hij leefde van shaggie naar shaggie. Altijd bezig met wanneer er gerookt kon worden. Sinds onze zoon geboren werd, rookte hij al niet meer binnen, maar daardoor was hij wel nog meer bezig met roken en wanneer hij weer naar buiten kon. Als we ergens met de auto naartoe gingen, moest er eerst gerookt worden voor we instapten. Als we uitstapten, draaide hij eerst een peuk, zodat die meteen opgestoken kon worden zodra hij buiten stond. Altijd plannen dus wanneer die sigaret mogelijk was.
Zelf heb ik nooit gerookt, dus kan er vanuit eigen ervaring niks over zeggen. Ik stond alleen aan de zijlijn bij m’n man en zag hoe het hem verging. Hoe het steeds niet lukte en hoe moeilijk hij stoppen vond. Tot hij dat boek dus las.
Ik krijg er niets voor om reclame voor dit boek te maken, maar deel wel graag welk boek het precies is wat mijn man over de streep hielp. Het is 1 januari, misschien heb je een goed voornemen gemaakt en heb je er ook iets aan.
Titel: Nederland stopt! met roken
ISBN: 9789072219329
Auteurs: Pauline Dekker en Wanda de Kanter
-Jolanda Hoenjet-de Jong-